ให้ความหวังแก่คนที่ไม่มีความหวัง

ตอนเป็นเด็ก เราเคยทำตัวเกเรมาก่อนใช่ไหม? เราอาจจะเคยไม่ยอมเรียนหนังสือ อาจจะไปคบเพื่อนไม่ดี วันๆ เอาแต่เที่ยวเตร่สนุกสนาน ไม่เชื่อฟังคำตักเตือนของพ่อแม่และพี่ๆ สิ่งที่ท่านไม่ต้องการให้เราทำ เรากลับแกล้งทำให้ดู จะได้รู้สึกว่าตนเองมีความคิด มีความเป็นตัวของตัวเอง แต่หารู้ไม่ว่า เราได้ทำให้พ่อแม่โกรธและเสียใจ ท่านเคยใช้คำพูดที่ตรงไปตรงมา ฟังแล้วขัดหู ติเตียนเรา ยิ่งกว่านั้น บางครั้งท่านโมโหและเสียใจสุดขีดถึงกับกล่าวผรุสวาทใส่เรา และบอกว่าจะไม่สนใจเราอีกต่อไป จะไม่ยี่หระว่าเราจะเป็นตายร้ายดียังไง แต่เอาเข้าจริง คนที่เป็นพ่อแม่ได้ทำตามที่ลั่นวาจาไว้หรือ? ก็เปล่าทั้งเพ

เพราะอะไรหรือ? เพราะพ่อแม่ไม่มีความกล้ากระนั้นหรือ? เพราะท่านตัดใจไม่ได้กระนั้นหรือ? หรือเพราะว่าท่านดีแต่พูดแต่ทำไม่เป็นกระนั้นหรือ? แท้จริงที่ท่านไม่ได้ทำอย่างที่พูดก็เพราะ ในส่วนลึกของหัวใจของท่านเปี่ยมด้วยความรักที่มีต่อลูกอย่างแท้จริงและบริสุทธิ์ ก็ด้วยความรักที่จริงใจที่สุดนี้แหละ จึงทำให้ท่านมีความวาดหวังในตัวเรา หวังว่าสักวันหนึ่งเราคงจะสำนึกผิดและกลับเนื้อกลับตัวได้ เปลี่ยนเป็นคนที่มีคุณูปการต่อสังคมและมนุษยชาติ และยืนหยัดอยู่ใต้แผ่นฟ้าเหนือแผ่นดินได้อย่างทระนง

เชื่อว่า ทั้งคุณและผมสมัยเป็นเด็ก ต่างก็เคยทำให้พ่อแม่และคุณครูเสียใจและผิดหวังมาก่อน แต่แม้ท่านจะเสียใจโทมนัสปานใด ท่านก็ไม่เคยทอดทิ้งภาระหน้าที่ในการอบรมเลี้ยงดูให้เราเป็นผู้เป็นคน ทั้งนี้ก็เพราะท่านรักเราอย่างลึกซึ้งและจริงใจ จึงมีความหวังในตัวเราเสมอและตลอดไป

มีใครบ้างที่ไม่เคยมีความหวัง? คนเราล้วนเคยมีความหวังกันทั้งนั้น เพียงแต่ต้องพบกับความผิดหวังมากเกินไป พบกับความสิ้นหวังบ่อยเกินไป จนทำให้บางครั้งเราจำต้องทิ้งความหวังไป และรู้สึกว่าชีวิตช่างมืดมนอนธการเหลือเกิน แต่ความหวังของคนที่มีความรักอย่างจริงใจนั้นเกิดจากธาตุแท้ของเขา เพราะฉะนั้น เขาจึงมีความหวังอยู่เสมอ หวังว่าจะมีอนาคตที่สวยงามกว่าปัจจุบัน

ในโลกนี้มีคนที่ไม่มีคนรักและไม่มีความหวังอยู่มากมาย พวกเขากำลังรอคอยคนที่มีความรักเอื้ออาทรพวกเขา รอคอยคนที่มีความหวัง ให้ความหวังแก่พวกเขา เพื่อว่าสักวันหนึ่ง พวกเขาจะได้กลายเป็นคนที่สามารถให้ความรักและความหวังแก่คนอื่นเช่นกัน